Aż nogi w tyłek wchodzą matce

Jasio chodzi do żłobeczka już przeszło tydzień. pamiętacie moje obawy, wątpliwości i szał jaki był w pierwszych dniach, jeśli nie to poczytajcie TUTAJ. Tak jak część z was, pisząca komentarze pod tamtym postem mówiła jest lepiej. Jasio potrzebował czasu na aklimatyzację. teraz chodzi już na 3h od 9-12. Już nie płacze jak mama go oddaje Pani w drzwiach, a gdy go odbieram przychodzi z Panią za rączkę i już nie beczy. Dziś nawet się uśmiechał do mnie w drzwiach. Podpytywałam opiekunek, mówią że jest super jak na nowe dziecko chodzące od niedawna. Już tyle nie płacze, interesuje się zabaweczkami i dziećmi. Powoli pozwala się napoić łyżeczką prze opiekunki, ale jeść dalej nie chce. W końcu głupi nie jest i mamine zupki są najlepsze:) Podejrzewam, że i to powoli się zmieni. Nawet nie wiecie, a może i wiecie jak wielki kamień spadł mi z serca. Zrobiłam się od razu lżejsza o 10 kg dosłownie. W sumie moje dziecko i kim się mam martwić jak nie moim szkrabkiem. Taki to już los maminy, martwimy się i martwimy…

Nie wiem jak Wy, ale ja mam chyba jakieś przesilenie wiosenne lub malutką deprechę ostatnio. W portfelu hula tylko wiatr i to od długiego czasu. Zaczynam mieć powoli takiej sytuacji dosyć. Aż mi się do pracy chodzić odechciewa, a tutaj dziecko, rachunki i jeść coś trzeba. A rok zapowiada się w turystyce mega słaby, ruchu brak jakby była zima… I coraz ciężej uwierzyć mi, że za którymś rogiem czeka tłum kupujących, tylko jakoś do mnie jeszcze nie dotarł. Nie wiem, naprawdę nie wiem. A oto jeszcze dziś zobaczyłam informację, że od stycznia znów zwiększają płacę minimalną. Mamy pracownika i jest dla firmy i tak już olbrzymim finansowym obciążeniem. Oczywiście ma umowę o pracę, innej nie uznaję, nie lubię oszukiwać ludzi. To jest po prostu wyraz szacunku pracodawcy do pracownika. A mój pracownik odwala kawał dobrej, rzetelnej roboty. Pewnie niech jeszcze podniosą VAT i zwiększą kolejne podatki, dobiją i tak już ledwo zipiących przedsiębiorców. Ale co tam, wydoić ich ile wlezie a potem złamanego grosza na bezrobociu nie dostanę bo mi się nie będzie należało bo nie daj borze zlikwidowaniu firmy. Ach ta nasza kochana Polska….
A nogi kobiecie wchodzą w szanowne cztery litery… I tak oto kobieta wstaje godzinę przed dzieckiem, aby móc chociaż napić się herbaty i mordeczkę swoją wypacykować coby nie straszyła przechodniów na mieście. Potem budzę szkraba, on wstać nie chce, kwiczy, przewraca się na bok i pod kołdrę zmyka. A czas leci… 30 minut do wyjścia my dopiero przy zmianie pieluszki i ubieraniu fatałaszków bobasa. A potem szybka kaszka, bo w żłobie nic nie przełknie kolejny raz. A głodny chodzi i marudzi więc walczymy z czasem i bobasem:P Potem zebranie meneli w postaci spakowanej torby szkraba z jedzeniem, ubrankami i całym wiktem niezbędnikiem), kocyka i torebki mamy z posiłkiem do pracy. W końcu dziś kolejne 8h. I biegiem na tramwaj, daj Boże nisko podłogowy. A jak Bóg nie da to wtarabaniam się własnymi siłami, ostatnio jakoś nagminnie trafiam na buraków, którzy udają że nie wiedzą że kobitka wrzuca sobie dziecko z wózkiem na garb i musi wspiąć się po schodach do tramwaju na wysokość swojego biodra. Z tramwaju 10min spacerem do żłobka i dziecko oddajemy na służbę i następne 15min do pracy. A przed 12 zamykam biuro (jestem sama bo pracownik się pochorował) i lecę do bobasa. Na drzwiach zostaje kartka zaraz wracam, a ja w tym czasie odstawiam malucha teściowi, mężowi, siostrze, mamie czy innej dobrej duszy, która zechce poświęcić swój czas i go popilnować. A matka lata i lata aby zdążyć, aby załatwić, aby bobas był zadowolony… Czasami sobie myślę, że któregoś dani jak się potknę o chodnik to padnę i nie wstanę.. Zabraknie mi sił????